fot. pow.

Jednym z patronów roku 2022 jest odkrywca i# wynalazca, tytan pracy oraz innowator - Ignacy Łukasiewicz.

Sejm RP, podejmując uchwałę w tej sprawie, podkreślił jego zasługi dla rozwoju polskiego przemysłu i gospodarki, a także zaangażowanie w walkę o niepodległość. W marcu tego roku przypada 200 rocznica urodzin tego wybitnego Polaka, który był pionierem przemysłu naftowego, działaczem niepodległościowym, filantropem i politykiem, ale przede wszystkim skromnym i oddanym innym człowiekiem.

Ignacy Łukasiewicz urodził się 8 marca 1822 roku w Zadusznikach pod Mielcem w zubożałej rodzinie szlacheckiej o patriotycznych tradycjach. W 1832 roku podjął naukę w gimnazjum w Rzeszowie. Niestety z chwilą śmierci ojca w 1836 roku porzucił naukę, by podjąć pracę w aptece w Łańcucie jako praktykant. Następnie pracował jako pomocnik aptekarski w Rzeszowie. W latach 1850-1852 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, przy którym funkcjonowało studium farmaceutyczne, a także w Wiedniu, gdzie uzyskał tytuł magistra farmacji.

Po studiach wrócił do Lwowa i rozpoczął pracę w aptece Piotra Mikolascha, gdzie rozpoczął badania nad ropą naftową.

Pierwsza skonstruowana przez niego lampa naftowa rozświetliła wystawę apteki. W praktyce oświetlenie naftowe zastosowano po raz pierwszy 31 lipca 1853 roku podczas nocnej operacji w lwowskim szpitalu.

W 1854 roku Łukasiewicz przeniósł się do Gorlic, by być bliżej terenów roponośnych. Niedaleko Krosna założył pierwszą na świecie spółkę naftową, a dwa lata później pierwszą na ziemiach polskich kopalnię ropy naftowej. Oprócz nafty wytwarzał smary i oleje do maszyn, a także asfalt oraz rodzaj parafiny – gudrinę.

Jego osiągnięcia zostały nagrodzone medalem i dyplomem uznania za zasługi dla przemysłu naftowego na Wystawie Powszechnej w Wiedniu w 1873 roku. W 1877 roku był organizatorem kongresu naftowego we Lwowie i doprowadził do powstania Towarzystwa Naftowego dla Opieki i Rozwoju Przemysłu i Górnictwa Naftowego w Galicji, które od 1880 roku nosiło nazwę Krajowego Towarzystwa Naftowego.

Jako społecznik i filantrop propagował budowę szkół i szpitali, dróg i mostów. Osobiści finansował wiele inicjatyw. Z dochodów płynących z nafty wspierał w 1863 roku powstańców styczniowych, którzy walczyli z Rosjanami w Królestwie Polskim. Finansował wyposażenie powstańczych oddziałów, rannym udzielał schronienia w swoim dworku w Chorkówce. Walczył z biedą i problemami społecznymi. Organizował kasy zapomogowe, które jako pierwsze takie instytucje w Europie zabezpieczały robotników na wypadek choroby lub inwalidztwa. 

Za działalność charytatywną papież Pius IX w 1873 roku nadał mu tytuł Szambelana Papieskiego i odznaczył Orderem Św. Grzegorza. Ignacy Łukasiewicz  od 1876 roku aż do śmierci intensywnie pracował jako poseł do Sejmu Krajowego we Lwowie.

Zmarł w Charkówce 7 stycznia 1882 roku na zapalenie płuc. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zaręcinie.

Materiał: Katarzyna Hass - PiMBP w Nakle

Autor nie wyraża zgody na komentowanie artykułu.

Powrót Drukuj